Włodzimierz Iljicz Lenin – życiorys i ciekawostki

26 ciekawostek z życia Lenina. Wieczny rewolucjonista, którego mumię od blisko stu lat można oglądać na Placu Czerwonym w Moskwie. Życiorys Lenina w skrócie i ciekawostki, które powinieneś o nim wiedzieć.

Lenin – młodość i studia

1) Włodzimierz Iljicz Uljanow urodził się 22 kwietnia 1870 roku w Symbirsku (Rosja). Obecnie na jego cześć miasto nazywa się Uljanowsk.

2) Jego ojciec był inspektorem szkół ludowych. Włodzimierz miał pięcioro rodzeństwa – starszego brata i siostrę oraz młodsze dwie siostry i brata. Jego 4 lata starszego brata Aleksandra w 1887 r. skazano za udział w zamachu na cara Aleksandra III i powieszono. Włodzimierz mocno to przeżył, miał wtedy 17 lat.

3) Właśnie wtedy, w 1887 r. Włodzimierz wstąpił na wydział prawa uniwersytetu w Kazaniu. Nie skończył studiów, został aresztowany, skazany i zesłany w głąb guberni kazańskiej, za działalność rewolucyjną. To wtedy, w Samarze, zaczął czytać dzieła Marksa i Engelsa.

5) Po zwolnieniu z zesłania dokończył studia. Był oto w 1891 roku, na Uniwersytecie w Petersburgu. Dwa lata później był już znanym w Petersburgu marksistą. Rok później (189)4 związał się z działaczką socjaldemokratyczną, Nadieżdą Krupską. Cztery lata później wzięli ślub w cerkwi.

Lenin – rewolucjonista

6) W 1894 roku Włodzimierz Iljicz Uljanow wydał „Co to są >przyjaciele ludu< i jak oni wojują przeciwko socjaldemokratom”. Książka była pierwszym manifestem rosyjskich komunistów. Pokazał w niej „klasę robotniczą jako przodującą siłę rewolucyjną” i wskazał, że jej sojusznikiem jest chłopstwo.

7) W 1895 roku Włodzimierz Iljicz Uljanow zjednoczył w Petersburgu marksistowskie kółka robotnicze. Powstał Związek Walki o Wyzwolenie Klasy Robotniczej, który stał się zalążkiem rewolucyjnej partii robotniczej w Rosji. Wkrótce został aresztowany i zesłaniu do guberni jenisejskiej. Tu napisał swoją kolejną pracę programową: „Zadania socjaldemokratów rosyjskich” oraz ukończył studium naukowe „Rozwój kapitalizmu w Rosji”.

8) W 1900 roku wrócił z zesłania. Wkrótce wyjechał za granicę, do Europy Zachodniej. Był m.in. w Berlinie, Monachium, Londynie, Genewie, Zurichu (tu założył pierwszą ogólnorosyjską gazetę polityczną rewolucyjnych marksistów, „Iskrę”.

9) W 1901 roku Włodzimierz Iljicz Uljanow przybrał przydomek Lenin. Pochodził on od nazwy rzeki Leny, niedaleko której przebywał w ukryciu przez jakiś czas.

10) W 1903 roku był jednym z autorów programu partii marksistowskiej na II Zjazd Socjaldemokratycznej Partii Robotników Rosji (SDPRR). Mimo sprzeciwu wewnątrzpartyjnej opozycji (mienszewików) do programu socjaldemokracji wniesiono postulaty rewolucji socjalistycznej i dyktatury proletariatu. Lenin stanął na czele frakcji bolszewickiej.

11) Rozpoczął wtedy budowę podstaw Partii Komunistycznej, całkowicie innej od partii II Międzynarodówki. W 1904 roku ukazała się jego praca „Krok naprzód, dwa kroki wstecz”. Gdy mieńszewicy przyjęli czasopismo “Iskra”, w 1905 roku założył pismo „Naprzód”. Pod koniec roku, po powrocie z zagranicy, zaczął coraz śmielej wzywać do zbrojnego powstania. Wkrótce wydał „Dwie taktyki socjaldemokracji w rewolucji demokratycznej”.

Po rewolucji 1905-1907

12) Po klęsce rewolucji 1905-1907 Lenin znów udał się na emigrację. W 1909 r. W Paryżu wydał filozoficzną pracę „Materializm a empiriokrytycyzm”.

13) W 1910 roku Lenin wydał „Dwie taktyki socjaldemokracji w rewolucji demokratycznej”. Wzywał w niej do sojuszu proletariatu i chłopstwa, aby obalić władzę carską. Potem miała powstać „tymczasowa rewolucyjna demokratyczna dyktatura proletariatu i chłopstwa”. Coraz głośniej wzywał do zbrojnej rewolucji. Zaczęto go nazywać „rosyjskim Robespierre’m”.

14) W 1912 roku, na Konferencji Praskiej Lenin doprowadził do wyrzucenia z SDPRR mienszewików. Wkrótce Lenin wyjechał z Paryża do Krakowa. Przez jakiś zamieszkał w Białym Dunajcu niedaleko Zakopanego. Tu, w lecie 1914 roku dowiedział się o rozpoczęciu wojny, którą potem nazwano I wojną światową. Policja austriacka aresztowała Lenina jako obywatela Rosji i odstawiła do Nowego Targu. Dzięki polskim towarzyszom został zwolniony i wyjechał do Szwajcarii. Tu najwięcej czasu spędził w Zurichu, gdzie zaczął marzyć o ogólnoświatowej rewolucji.

15) Na konferencji antywojennej w Kiental w kwietniu 1916 r. wezwał do przekształcenia „wojny imperialistycznej” w wojnę domową. Robotnicy mieliby wystąpić przeciwko burżuazji i arystokracji.

Lenin i wielka rewolucja

16) Lenin powrócił do Rosji już po obaleniu caratu w 1917 roku (rewolucja lutowa). Przyjechał pociągiem do Petersburga (świeżo przemianowanego na Piotrogród). Nazajutrz, 16 kwietnia ogłosił tzw. Tezy Kwietniowe czyli plan rewolucji socjalistycznej. Rzucił hasło: „Cała władza w ręce Rad”.

17) Rząd Tymczasowy w lipcu wydał rozkaz aresztowania Lenina. Udało mu się uciec do Finlandii. Tu kierował tajną organizacją, napisał i wydał pracę „Państwo a rewolucja”.

18) 7 października Lenin ryzykując życie, potajemnie przybył do Piotrogrodu. Trzy dni później Komitet Centralny partii bolszewickiej przyjął rezolucję o powstaniu zbrojnym. 24 października Lenin przybył do pałacu Instytutu Smolnego. 25 października ówczesnego kalendarza (tak naprawdę 7 listopada) zaczął kierować rewolucją.

19) Siedziba Rządu Tymczasowego została ostrzelana z krążownika „Aurora” i zdobyta. Lenin stanął na czele rewolucyjnego rządu – Rady Komisarzy Ludowych, “pierwszego rządu robotniczo-chłopskiego”.

20) W listopadzie nakazał utworzenie policji politycznej czyli Wszechrosyjskiej Komisji Nadzwyczajnej do Walki z Kontrrewolucją i Sabotażem, potocznie: „CzeKa”. Na jej czele postawił polskiego komunistę, Feliksa Dzierżyńskiego.

21) Wiosną 1918 roku przeniósł się do Moskwy i zamieszkał na Kremlu. Jako przywódca Rosji, zawarł pokój z Niemcami. Rozwścieczyło to lewicowych eserowców. 6 lipca 1918 roku wywołali bunt, który został stłumiony. 30 sierpnia Lenin padł ofiarą zamachu – został poważnie ranny w brzuch.

22) Resztę roku 1918 Lenin poświęcił na przekształcanie kraju. Powstał tzw. komunizm wojenny. Gospodarka całego kraju została podporządkowana potrzebom wojennym.

23) Lata 1921-1922, to Wielki Głód w Rosji i wojna domowa oddziałami Białej Gwardii. Gdy się zakończyła, Lenin wprowadził w życie plan tzw. Nową Politykę Ekonomiczną (NEP). Miała za zadanie zjednać do rewolucji mieszczan.

Lenin – życie po śmierci

24) Rok 1923, to walka Lenina – tym razem z chorobami drążącymi jego organizm. Zmarł 21 stycznia 1924 roku w Gorkach pod Moskwą.

25) Jego ciało zabalsamowano i umieszczono w Mauzoleum na placu Czerwonym w Moskwie. Od tej pory zobaczyło go na własne oczy miliony Rosjan (i nie tylko). Kilkukrotnie dochodziło tu do zamachów (w tym dwa zamachy bombowe w 1967 i 1973 roku.

26) Co półtora roku ciało Lenina jest poddawane kolejnym zabiegom mumifikacji. Następuje wtedy przerwa w ekspozycji ciała.

Ciekawostki o Leninie: (c) Sadurski.com

Zobacz też:
> Mikołaj Kopernik
> Alfred Nobel
> Kazimierz Pułaski