Dowcipy o carycy Katarzynie

Dowcip o carycy Katarzynie

Caryca Katarzyna szukała wytrawnego kochanka, lecz żaden z kandydatów nie wytrwał dłużej niż 50 orgazmów. Katarzyna była niepocieszona. Wkrótce jednak dowiedziała się, że w dalekiej Syberii mieszka młody drwal, który może zaspokoić każdą kobietę. Udała się Katarzyna do owego drwala i mówi:
– Albo zaspokoisz mnie 100 razy, albo mój kat zetnie ci głowę.
Drwal się zgodził i wspólnie z Carycą odliczali kolejne orgazmy drwala:
– 1, 2, 3, 10…50… 90… Katarzyna już ma dosyć ale drwal nie przestaje;
– Miało być 100, będzie 100 – mówi i robi swoje dalej. Gdy doszło do 99 orgazmu, Katarzyna krzyczy:
– 100!
– Nie, 99 – mówi drwal.
– Sto. Według moich rachunków jest już setny raz.
– Caryco – mówi drwal – ja jestem człowiek prosty, ale uczciwy. Pogubiliśmy się w rachunkach, więc zaczynamy od nowa.

♥ ♥ ♥ 
– Pani, gdzie się podział nasz uroczy porucznik Pawłow?
– Zrezygnowałam z jego służby – odpowiedziała caryca Katarzyna.
– Czemuż to?
– Był bardzo miły, ale miał dość nieprzyjemny śmiech.
– Ciekawe, że nikt ze służby tego nie zauważył.
– Jeszcze tego brakowało, żeby służba widziała jak się rozbieram.

♥ ♥ ♥ 
Katarzyna II, oparłszy się na poręczy, patrzy z mostu na rzekę, z mocno wypiętą pupą.
– Aaa! Kto to? – caryca nagle poczuła ukłucie i lubieżnie zmrużyła oczy.
– Porucznik Rżewski melduje się na rozkaz!
– Kontynuujcie, poruczniku, kontynuujcie.

♥ ♥ ♥ 
Caryca Katarzyna miała ochotę na przejażdżkę. Zeszła w otoczeniu służby do pałacowych ogrodów. Musiała jednak zadowolić się przejażdżką na klaczy. Ogier na jej widok uciekł.

♥ ♥ ♥ 
Młody kniaź Potiomkin przy winie opowiada przyjaciołom, jak chodził w nocy do Katarzyny:
– Wchodziłem zawsze tajemnym przejściem od strony ogrodu zimowego. Któregoś razu wchodzę do sypialni i od razu wsuwam rękę pod fałdy jej sukni.
– Mów dalej! Co czułeś?
– Cóż, moi drodzy, Czy kiedyś karmiliście konia z ręki?

♥ ♥ ♥ 
Przystojny porucznik Rżewski wstąpił niedawno do pułku. Jego urodę szybko dostrzeżono. Któregoś razu pułkownik wziął go na stronę i mówi:
– Zabiorę was Rżewski na bal do pałacu carskiego i przedstawię imperatorce. Zaprosicie ją do tańca i powiecie kilka komplementów.
Wkrótce tak właśnie się stało. Rżewski tańczy z carycą Katarzyną i mówi:
– Jestem zachwycony Waszą Wysokością! Wasza Łaskawość poci się dużo mniej, niż inne grube kobiety w tym wieku.

♥ ♥ ♥ 
Caryca Katarzyna nie może zasnąć, męczona przez sprośne myśli. Leżący obok Stanisław August rozmyśla nad sensem życia. Katarzyna nie wytrzymuje, zrywa się z łoża i dzbanem zaczyna walić w zegar.
– Co robisz, moja pani? – woła Stanisław.
– Chcę, żeby chociaż jedna rzecz w tym pokoju stała.

♥ ♥ ♥ 
Caryca Katarzyna tańczy na balu z Pawłem Biezuchowem.
– Hrabio, widzę brzydką plamkę na pana mankiecie.
Biezuchow odchodzi do sąsiedniej komnaty i nie wytrzymawszy wstydu, wiesza się. Po chwili caryca tańczy z Andriejem Bołkońskim.
– Książę, co za plama na surducie! – robi mu uwagę imperatorowa.
Bołkoński odchodzi do innej komnaty i nie wytrzymawszy hańby, strzela sobie w łeb. Caryca po chwili tańczy z porucznikiem Rżewskim. I też robi mu uwagę:
– Poruczniku! Ależ u was buty z cholewami brudne od błota!
– To nie błoto – mówi Rżewski – lecz psie gówno. Jak podeschnie, to samo odpadnie.

Tyle dowcipów o lubieżnej władczyni, carycy Katarzynie. Podobnie jak w bajkach, jest w nich część prawdy. Bo władczyni kochała przystojnych mężczyzn nie mniej niż władzę.

Caryca Katarzyna ciekawostki

Katarzyna II Aleksiejewna Wielka, (ros. Екатерина II Алексеевна), urodzona jako Zofia Fryderyka Augusta w 1929 r. w Szczecinie, zmarła w 1796 r. w Petersburgu. Księżniczka anhalcka, żona wielkiego księcia, później cesarza rosyjskiego Piotra III, a po dokonaniu zamachu stała się samodzielną cesarzową Rosji (w latach 1762-1796).

Była podziwiana przez zachodnich filozofów za mądrość, umiłowanie wiedzy, sztuki i sprzyjanie oświeceniu. Nakaz Katarzyny II z 1767 roku definiujący zasady polityki i system prawny zapoczątkował okres absolutyzmu oświeconego w Rosji.

Zreformowała oświatę i utworzyła pierwszą w Rosji szkołę dla dziewcząt (1764). Dokonała reformy podziału administracyjnego Rosji. Doprowadziła do sekularyzacji dóbr duchownych, uwłaszczenia chłopów cerkiewnych i zmniejszenia ich obowiązków względem cerkwi. Wydała Manifest o wolności gospodarczej oraz Gramotę o prawach i wygodach miejskich, oficjalnie ustanawiając stan mieszczański i samorząd miejski. Doprowadziło to do wzmocnienia pozycji szlachty i równocześnie pogorszenia sytuacji chłopów z majątków szlacheckich. I najważniejsze dla Polaków: uczestniczyła w rozbiorach Polski.

Caryca Katarzyna II słynęła z rozpustnego życia. Jej kochankowie często byli od niej znacznie młodsi. Potem obdarzała ich wysokimi stanowiskami. Jednym z jej kochanków był Stanisław August Poniatowski. Miał 22 lata, był przystojny, pracował w brytyjskiej ambasadzie. Po zakończonym romansie, niedługo potem, jak została carycą, zaczęła forsować kandydaturę Stanisława na króla Polski. Wydała ponad dwa i pół miliona rubli na jego kampanię wyborczą.

Wokół okoliczności śmierci carycy Katarzyny narosło wiele legend. Niektórzy twierdzą, że zginęła siadając na sedesie, w którym zamontowany był sprężynowy bagnet. Prawdopodobnie jednak zmarła w wyniku wylewu krwi do mózgu przy jednoczesnym pęknięciu pęcherzyka żółciowego.

Ilustracja na górze: portret Katarzyny II, obraz z kolekcji Hermitage Museum, fragment obrazu