G**niany interes czyli Muzeum Kibelków
Interesujące Muzeum kibelków (toalet) w Pradze
Wypróżnianie się towarzyszy ludziom od zarania dziejów. WC, 00, toalety, wychodki, ustępy, ubikacje, wygódki, latryny, usiadki, sławojki, gdaniska, wykusze latrynowe, sedesy, muszle klozetowe, pisuary, nocniki – tak nazywamy miejsca i wyposażenie miejsc, gdzie „nawet król piechotą chodzi”
Historia wypróżniania
Brytyjski historyk Greg Jenner twierdzi, że błędnym jest założenie, że czym starsza cywilizacja, tym gorszy poziom higieny. Wręcz przeciwnie. Wykopaliska sprzed 2000 lat p.n.e. świadczą niezbicie, że cywilizacja harappeńska (zwana też Cywilizacją Doliny Indusu) oraz wiele innych cywilizacji w tych czasach, korzystało ze spłukiwanych toalet z prawdziwego zdarzenia. Natomiast w średniowiecznej Europie było standardem, że mieszkańcy miast w nocy korzystali z nocnika, a jego zawartość rano wylewali z okna wprost na ulicę. Przechodnie w tych miastach jeszcze w XVIII wieku krzyczeli „Idzie się!”, żeby uprzedzić o swojej obecności i zapobiec wylania na ich głowy płynnych nieczystości z ekskrementami.
Muzeum kibelków – Indie, USA i Czechy
Na świecie istnieją tylko trzy muzea toalet. Najstarsze otwarto w 1992 r. w indyjskim New Delhi. W Azji jest jeszcze jedno muzeum, w japońskim mieście Kitakyushu (najstarsze eksponaty pochodzą w nim z XIX wieku i chodzi raczej o prezentację marketingową produktów sanitarnych firmy TOTO). Media często piszą o muzeum „Toilet Seat Art Museum”, którym chwali się miasto San Antonio w USA, które jednak należy traktować w kategoriach prywatnych, garażowych zbiorów desek klozetowych a nie poważnego przedsięwzięcia, prezentującego historię wyposażenia toalet. Kolejne tego typu muzeum znajduje się w czeskiej Pradze.
Muzeum Toalet w Pradze
Toaletami i wszystkim co jest z nimi związane, zainteresował się inż. Jan Sedláček w 2000 r. Kupił wtedy zdewastowaną twierdzę Třebotov koło Pragi. Podczas prac rekonstrukcyjnych zauważył dziwny kamienny obiekt sterczący z muru. Przypominał średniowieczny wykusz z wieżą latrynową, w której zawartość trzewna podczas porannej defekacji Jaśnie Wielmożnych Panów spadała wprost do dołu kloacznego. Stąd służący wywozili zawartość na gnojowisko.
Niezwykłe, zaskakujące odkrycie Sedláčka, obudziło w nim duszę kolekcjonera. Wkrótce okazało się, że pozyskiwanie informacji o najzwyklejszej ludzkiej potrzebie, było nadzwyczaj trudne. Mało kto chciał o tym rozmawiać, ponieważ kwestia wypróżniania się, jest dla wielu osób wstydliwa. Znajomi się z niego naśmiewali, jednak od czasu do czasu przysyłali stare eksponaty, wzbogacając kolekcje.
Kiedy było ich już dosyć dużo, założył „Muzeum historických nočníku a toalet“ (Muzeum historycznych nocników i toalet), które później przeniósł z trzebotowskiej twierdzy do samego centrum Pragi (na ul. Michalską 1). Wiele eksponatów przysłali mu sami zwiedzający, po obejrzeniu ekspozycji.
Nocnik Napoleona w muzeum kibelków
Obecnie w muzeum można zobaczyć około 2 tys. sedesów, nocników itd. Są między nimi takie unikaty, jak nocnik Napoleona Bonaparte lub chińskiego cesarza Qianlonga. Część klozetów i nocników pochodzi nawet z XV wieku. Zwiedzający muzeum znajdą w nim wiele przedmiotów związanych z dziejami WC (pułapki na pchły, mydła, klozety podróżne, bidety, papiery toaletowe, itd.).
Praskie muzeum historycznych nocników i toalet, jest największym muzeum tego typu na świecie. Ideą właściciela jest odmitologizowanie wszystkiego, co dotyczy tabu związanego z ubikacjami i wypróżnianiem. Swoją drogą należy przyznać, że niektóre historyczne „świątynie dumania” są niemal dziełami sztuki. Sami mogą Państwo to ocenić, zwiedzając to niecodzienne miejsce w czeskiej Pradze, o którym właściciel twierdzi, że „gówniany interes” dobrze mu się kręci.
Muzeum kibelków – tekst: Vladislav Lojek
Autor i Sadurski.com dziękują dla pani dyrektor Renátě Sedláčkové za udostępnienie zdjęć ilustrujących niniejszy tekst.
Dla zainteresowanych: muzeum otwarte od wtorku do niedzieli, bilet wstępu – 150 CZK (około 25 zł), dzieci, studenci, seniorzy 100 CZK (około 17 zł), dzieci do lat 6 darmowo. Oficjalna strona: https://muzeumnocniku.cz