Mój jedynak już nie jest jedynakiem

Gdy okazało się, że ponownie jestem w ciąży, była oczywiście wielka radość. Ale było również mnóstwo innych uczuć. Była niepewność oraz wiele pytań: jak to będzie z dwójką dzieci?

Jak zareaguje na nowego członka rodziny starsza dziewczynka? Bardzo szybko powiadomiliśmy ją o tym wydarzeniu. A ponieważ czekało nas jeszcze około 8 miesięcy, przygotowywaliśmy ją do zmian, jakie miały pojawić się w jej życiu, wraz z narodzeniem siostry.

Pamiętam, jak będąc w ciąży, długo nie mogłam uzmysłowić sobie tego, co mnie czeka. Jakie będzie to przyszłe dziecko i jak zdołam pomnożyć tą miłość na dwójkę. Jednak uświadomiłam sobie dość szybko, że “miłość się mnoży, gdy się ją dzieli”. Gdy ujrzałam moją drugą córcię, wiedziałam, że kocham ją bardzo. I że kocham je obie.

Jak zareagowała starsza? Okazywała swoją zazdrość dość dług. Robiła hałas, gdy młodsza zasypiała. Skakała po łóżku, gdy karmiłam małą. Okazywała swoją złość na różne sposoby. A my z mężem staraliśmy się dać jej naszą miłość. I dać jej tyle zainteresowania, by nie czuła się nieswojo, w nowej dla niej sytuacji. Po około pół roku największa fala zazdrości się uspokoiła.

Już nie jest jedynakiem

Sednem problemu jest fakt, że nasza królewna, oczko w głowie rodziców, nagle straciła główne zainteresowanie rodziców. Do tej pory dziecko było jedyne, w centrum uwagi i nagle się to zmienia. Starsze dziecko widzi, że mała istota staje się potencjalnym “konkurentem”, jeśli chodzi o zainteresowanie rodziców. Trzeba dziecku dać czas, pozwolić mu na zazdrość, oczywiście w granicach rozsądku. Pomóc mu w poradzeniu sobie z tymi nieznanymi emocjami i zachowaniami.

Gdy noworodek pojawi się w domu, warto zadbać o to, by starsze dziecko dostało, wraz z przybyciem tego młodszego, jakiś prezent, np. lalkę lub przytulankę.

Zabawka ta nie zastąpi rodziców, ale może stać się wspaniałym prezentem od nowo przybywającego do rodziny dziecka. Co można jeszcze robić, by zapewnić starszemu dziecku poczucie, że jest dla nas bardzo ważne?

Jak wytłumaczyć?

– Obejrzyjmy wspólnie filmy i zdjęcia z dzieciństwa starszego dziecka, niech wie, że i ono było takie malutkie, jak nowy dzidziuś.

– Akceptujmy emocje związane z zazdrością o dzidziusia, bo są one normalne, jednak nie pozwalajmy na zachowania agresywne wobec dzidziusia.

– Pozwalajmy na pomaganie przy zajmowaniu się dzidziusiem.

– Znajdujmy czas dla starszego, taki tylko dla nas: rodzic i dziecko, gdy robimy coś razem, gdy bawimy się wspólnie lub spędzamy razem czas.

– Tłumaczmy, pokazujmy mu przykłady relacji pomiędzy rodzeństwem, jeśli sami je posiadamy, opowiadajmy historie, jak to dobrze mieć rodzeństwo, jak można fajnie razem spędzać czas.

– Kochajmy, kochajmy, kochajmy i okazujmy miłość, dzielmy się obowiązkami związanymi z wychowaniem dzieci z partnerem (niech jedno z nas zajmie się starszym, drugie młodszym dzieckiem).

Pamiętajmy, że w dużej mierze to od nas zależy, jak nasze dzieci będą postrzegać siebie nawzajem i jakie będą ich przyszłe relacje. Dlatego pomagajmy im we wzajemnej akceptacji od początku ich wspólnej drogi.

Tekst: Joanna Skorupska

www.Big-shop.pl Dziecięcy Świat / Artelis.pl