Kometa imieniem Polonia

Kometa Polonia

Polacy odkryli nową kometę w Układzie Słonecznym

Czwartej po II wojnie światowej i pierwszej od 90. lat odkrytej przez polskich astroamatorów komecie nadano nazwę C/2015 F2 Polonia. 26 marca 2015 r. istnienie nieznanej wcześniej komety oficjalnie potwierdziła Międzynarodowa Unia Astronomiczna i zgodziła się z propozycją odkrywców, aby nazwać ją Polonia.

Odkrycia dokonali trzy dni wcześniej obserwatorzy nieba mieszkający w Polsce. Było to możliwe dzięki zdalnie sterowanemu obserwatorium Polonia znajdującym się na pustyni Atakama w Chile, uruchomionym przez Polaków 12 grudnia 2014 r. Ten sam zespół jest też od kilku lat właścicielem amatorskiego obserwatorium uruchomionego w Toskanii, na północy Włoch, dzięki któremu udało się im odkryć ponad setkę planetoid.

Co to jest kometa?

Kometa, to małe ciało niebieskie poruszające się w układzie planetarnym, które na krótko pojawia się w pobliżu gwiazdy centralnej. Ciepło tej gwiazdy powoduje, że wokół komety powstaje koma, czyli gazowa otoczka, a jądro komety wyrzuca materię, tworzącą dwa warkocze kometarne – gazowy i pyłowy. Kometa wykazuje aktywność, kiedy przebywa w pobliżu gwiazdy, a potem znika w odległych rejonach układu planetarnego, gdzie przyjmuje postać zamarzniętej kuli skalno-lodowej. Czasami komety pojawiają się w centrum układu planetarnego i zderzają się z innymi ciałami. Przez centrum Układu Słonecznego co roku przelatuje kilkaset niewielkich komet, ale tylko o kilku z nich dowiaduje się opinia publiczna.

Tekst na (c) Sadurski.com od 2015 r.

Na zdjęciu: Strugi gazu wyrzucane przez Kometę Borrelly’ego (19P/Borrelly), odkrytą w 1904 roku

Kometa – małe ciało niebieskie poruszające się w układzie planetarnym, które na krótko pojawia się w pobliżu gwiazdy centralnej. Ciepło tej gwiazdy powoduje, że wokół komety powstaje koma, czyli gazowa otoczka. W przestrzeń kosmiczną jądro komety wyrzuca materię, tworzącą dwa warkocze kometarne – gazowy i pyłowy, skierowane pod różnymi kątami do kierunku ruchu komety. Gazowy warkocz komety jest zawsze zwrócony w kierunku przeciwnym do gwiazdy, co spowodowane jest oddziaływaniem wiatru słonecznego, który zawsze jest skierowany od gwiazdy. Pyłowy warkocz składa się z drobin zbyt masywnych, by ciśnienie promieniowania mogło znacząco zmienić kierunek ich ruchu.

Kometa wykazuje aktywność, kiedy przebywa w pobliżu gwiazdy, a potem znika w odległych rejonach układu planetarnego, gdzie przyjmuje postać zamarzniętej kuli skalno-lodowej. Jądro komety zbudowane jest z mieszaniny pyłów i drobnych odłamków skalno-lodowych, składających się z lodu wodnego, zestalonego dwutlenku węgla, amoniaku i metanu.